بــــــــــــــاران دل

ای تنها نشسته در نگاه من

زیباترین ترانه در صدای من

قلب من مملو از عطر و بوی توست

روزها ست منتظر ردی از کوی توست

امیدوارم روزی بیام این شعر رو ادامه بدم🙂

تصور کن من و چشمات

 دلم   همزاد   رویاهات

چه خوبه عاشقی با تو

 موندن تو   هوای    تو

چشام فقط تو رو میخواد

دلم عشق تو رو میخواد

   بیا و سایه بانی شو

دلم رو جون بناهی شو

تو این شبهای وا  مونده

 نفسهایی که  جا مونده

   تنم عطر تو رو  میخواد

لبهام بوسه گرمتو میخواد

نرگس چشمای مستم شو

    آخرین آغوش گرمم شو

آسمون شو واسه چشمام

یه فانوس شو واسه شبهام

آفاق

چشاتو کجا دوختی

واسه عشق کی سوختی

میدونم چرا رفتی بی خبر

دیگه نخواستی منه در به در

          نخواستی من باشم توی لحظه هات

          عشق رو مهمون کنم توی چشات

   نخواستی شابرک لحظه هات باشم

             آخرین لونه ی چشات باشم

                نخواستی تنمو بی قرارت کنم

                            قلبمو فرش زیربات کنم

                       نخواستی لبهاتو بذاری روی لبم

                                        آتیش بگیری توی تنم

آفاق

چرا   منو   سپردی   به دستهای    باد

آغوشتو  وا نکردی  به  من گفتی  سراب

                           مثل  بارون   شدم  و   اشک     ریختم

                            بغضها مو  خفه  کردم  و تو  دلم  ریختم

                                                 فریاد زدم  که  نرو  منو   تنها   نذار

                                                 تنهایی هامویه بار دیگه به  یاد  من نیار

                             من اسمتو نوشتم رو طوری بال فرشته ها

                              رو تن خاطره ها و سینه ی سوخته آلاله ها

تو  هیچ     وقت   نرفتی       از    یادم

من موندم تنها و لحظه هایی که هنوز بی تابم

                                          کاش فقط به عشق من سجده میزدی

                                 اسم منو تو دلت می نوشتی و نعره میزدی

                                                کاش همه لحظه هاتو بی قرار من بودی

                                              تنها و تنها با بارون عشق من مست بودی

                        من تنها اسم تو   رو  تو  دلم    حک   کردم

                         عشق و عاشقی هامو فقط با تو مشق کردم

حالا   روزگار با من    نامهربون      شده

قناری دلم تو تن یکی دیگه غزلخون شده

آفاق

می خوام اینقدر بتابم روی تنت

که خورشید وابسته بشه به پیرهنت

می خوام اینقدر تو چشات زل بزنم

که گل عشق رو  بکاری توی تنم

می خوام اینقدر دنبالت بیام

که خسته بشی و سر بذاری رو دامنم

می خوام اینقدر برات شعر بخونم

که مست بشی و بمونی توی تنم

می خوام اینقدر نخل بکشم تو لحظه هام

که بیای بوسه بازی و سر بذاری رو پیرهنم

می خوام اینقدر زیر بارون داد بزنم

که همونجا گر بگیری و یه وقت نری از خاطرم

آفاق

تا وقتی شنا میکنی

به تنت بچسبه

و یادت نره با دل من چه کردی

یواشکی:اهای آخرین آدم برفی که داری آب میشی...غصه های منم با خودت ببر...آفاق

                     رنگ گل شقایق بودم

                   آسمان دل من آبی بود

                شبهای من همه مهتابی بود

             ستاره ها با من هم آواز بودند

           غروبها عاشق دیدارم بودند

         پروانه ها در تب وتابم بودند

        قناری ها مست و غزلخوانم بودند

     حرفهایم همه از خوشبختی بود

  عاشقی هایم چه رویایی بود

آفاق

آفاق  دل  منو  پس  زدی

    آروم  از  لحظه  هام پر  زدی

         من نفهمیدم  گناهم  چه  بود

             تو سایه سار چشمای تو کی نشسته بود

همه آرزوهامو با تو قسمت کرده بودم

     تو نخلهای جنوب با تو بوسه بازی کرده بودم

         منو  تنها  گذاشتی  با  یه  عالمه  خاطره

              چجور  دلت  اومد  بری ای  تنها  ستاره

آفاق

                       ترانه ای  بخون  گلم

ریشه بزن تو عشق من

                       جونه ای  بزن  گلم

                       قاصدکی   بشو   گلم

پرواز کن با یاد من

                       پرنده ای بشو  گلم

تو کهکشون عشق  من

                      ستاره ای  بشو  گلم

رو تن ماسه های عشق

                     عکس  منو  بکش  گلم

تو نخلهای گرم جنوب

                     با یاد من بخون گلم

آفاق

                             برو ..برو جسم خستمو تنها بذار

                           دست رو خط خطی های دلم نذار

   قلبمو  شکستی رفتی  بی  خبر

                       خاطره هامو گذاشتی لای در

                             نبض  شعرم   آهسته     میزنه

                            ستاره من دیگه  چشمک نمیزنه   

   خورشیدک خیال من دیگه فانوس شب شده

                            همه ی آرزوهام اسیر یه قفس شده

                     همه ی خاطره هامو توی یه دایره جا میذارم

                  دلمو به عشق تو تو اون قفس تک وتنها میذارم

آفاق

      شبهای دلم بارونه 

       خط خطی های دلم داغونه

         من اینجا بی تو دق  می کنم

            همه ی شبهامو هق هق می کنم

             نگام رو جاده میشینه

                           دلم تو پیچ و تابت میمیره

                                    ا ی خدا خدا به کی بگم 

                                                                     اشکامو تو دامن کی بریزم

      دیگه صدام جون نداره

            قناری دلم آروم نداره

                نگام هر روز منتظره

                    اقاقی تنم در به دره

                                            منتظره بیای و آرومم کنی

                                                گل عشق رو تو مهمونم کنی

                                                     ای خدا خدا رو لحظه هام ببار

                                                          زخم عشق رو تو تنم جا نذار

آفاق

    دلمو زیر بارون چتر کردم واسه مست اون نگات

                 من یه زمستونیم و برف می بارم

                رو تن لحظه هات اشک می بارم

   تو پاییز شدی و دلمو دادی به باد

   خاطره هامو رنگ کردی گذاشتی توی قاب

              من واسه چشمای تو شدم خود سراب

              شدم همون آرزوهایی که بهش میگن محال

    تن این خاطره از تو زخمی شده

    دونه های برف زمستون تگرگ و یخی شده

               دل این زمستونی از تو دلگیر شده

               همه حرفاش یخی و غمگین شده

    حالا این منم که تنها میخونم

   تموم زمستونو تو بهمن میمونم

آفاق

خوش به حال آسمان

هرجا  باشی

دنبالت  می آید

خوش به  حال  نسیم

هر  جا  باشی

نوازشت  می کند

خوش  به حال  باران

هر جا باشی

بر  تو  می بارد

خوش به  حال  زمین

 هر  جا  باشی

پاهایت را  بوسه  می زند

ترسم  از تنهایی  نیست

دردم از  جدایی  نیست

دلم به حال دلم می سوزد

که صدایت  و  مهربانی  هایت

شراب  جانش  بود

"من همین  صفحه  سیاه

وبم را باران دلم میکنم"

زیبای من به خدا می سپارمت

آفاق

                         دستهات  ساحل بی قراریهای منه

            اون نگاهت شرجی آواز منه

                شب و روز تو خیال تو رقصیدم

    خاک سرخ بوسه هاتو به لبم باشیدم

         تو جزیره ی عشقت خودمو زندونی کردم

شبهای دلم رو به عشق تو چراغونی کردم

       لب ساحل تو تن داغ ماسه ها خوابم برد

با خیالت خوابیدم و بی قراریهامو آب برد

    آفاق

    تو با من لج کردی ای دنیا

نگاهت را با من کج کردی ای دنیا

             طناب دار بر من اویختی

        بی قراریهایت را در تن من ریختی

تمام شب نگاهت را بر من دوختی

       تمام عاشقانه هایم را سوختی

               تو ای دنیا چقدر تنگی

                  چقدر بیرحم و دل سنگی

      چه آروم دل منو دزدیدی

    چه بیرحم زهرت رو بر من ریختی

          چه زخمی زدی بر من ای دنیا

                  که هروز آتشفشان میشه

آفاق

دیوانه شدم در روی تو

عهد را بشکستم شدم جادوی تو

داستان عشقت را به همه عالم گفتم

نظر بازیهایت را با جهالت گفتم

با خیالت عشق را مشق کردم

عاشقی هایم را با لبت حک کردم

باده را با مستی بیش چشمت اوردم

عشق و می برستی را به لبت اوردم

با همه سادگیم تو را از بر کردم

من به خود می بالم که تو را دغدغه دل کردم

آفاق

مرا گل بوته ای وحشی

      در عشق غلتان کن

مرا از مرگ بگیر ای دوست

          در خود یکسان کن

     گرچه از جور زمان شد مرا ناکامی

 تو دلت دریاست ای دوست بیا سامان کن

        از فلک نام و نشانی از تو من پرسیدم

         منکه بیمار توام دوست بیا درمان کن

     از لب لعل شکرخای تو من جوئیدم

    تو لبت شراب شیراز بیا پیمان کن

              تو زعطر گل نرگس به دل میمانی

             تو نوا همنفس دوست بیا یلدا کن

به که گویم که تویی مست لبان هستی من

    من لب خشکیده زکویت بیا جانان کن

             بس زهجران تو من شب روز نالیدم

    که دلم پیر شده ای دوست تو بیا پایان کن

شعر افاق

          مو میگم شالیزار عشقت

              مخمل دستهای منه

       مو میگم هوای گرم جنوب

         نفس این دل رسوای منه

             مو میگم خاک پاهات

          طوطیای چشمان شیدای منه

               مو میگم گرمای دستات

              مرهم تن زخمی و نالان منه

                   مو میگم صداقت چشمات

             سجده گاه این قلب مجنون منه

           مو موخام بوسه زنوم به دستات

         مو موخام بشوم سایه سار چشات

           مو موخام بشم مستانه تو

      مو موخام بشوم دیوانه تو

                افاق            

سر بر ابریشم خیالت بنهادم

آرام در تار و پود وجودت جان دام

         محو در تابلوی زیبای چشمانت

         ازخود بیخود شدم و جان دادم

غزلهای لبانت را بر لب کشیدم

عطر افشانی دلت را بر تن خریدم

       گیسوانت را رها شده در باد کشیدم

        مهربانی ات را درآفاق دمیدم

آفاق

  همه زندگیم جام بلوری بود که به دستت دادم

  همه عالم می دانند که آفاق را به چشمت دادم

     نفش زدم رخ زیبای تو را بر قامت دل

          نام تو را آواز زدم بر در میخانه دل

انفاس خوشت بر لب خشکیده من نشست

  دم تو بر آخرین بازدم من نشست

      عمریست که من ودل آواره رویت هستیم

         شب و روز غرق در سجده و رکوعت هستیم

 آفاق

زاویه دیدم را صد وهشتاد درجه بر روی تو باز کردم

        خون از لبانم تراوش می کند به یاد بوسه هایت

              زبانم نام تو را در کالبدش حبس کرده است

                    ودستانم مهربانی هایت را در خودش جمع کرده است

                                           تو کیستی؟

                     بارشی از جنس باران بر روی عطش های وحشی من

              پیله ای که تار و بود وجود مرا در خود تنیده

       پیچکی که درد هایم را در خود فرو بلعید

و نازنین نگاری که آتشفشان درونم را جرقه زد

آفاق

 اینجا ساعت به وقت مرگ است   

     و ثانیه هایش همه درد است

        هر روز مرا شکنجه می دهند

               به جرم دوست داشتن تو

                  وچه شکنجه شیرینی است

               لحظه به لحظه سوختن برای تو

...آفاق

با کدام دم در من دمیدی

     با کدام آهنگ مرا نواختی

         که اینچنین از خود بی خود شدم

چه مستانه سکوت مرا شکستی

    و من چه معصومانه به تو دل بستم

       و این روزها

         چه آرام آرام

         پرپر می شوم

...آفاق

می خوام چمدونمو و بردارم و برم سراغ

دوران بچگی هام

همونجایی که از این همه هیاهو به دور بودم

همونجایی که از هیچی سر در نمیاوردم

و چه خوشبخت بودم

چه خوشبخت بودم که نه کسی از من می رنجید

و نه کسی منو آزار می داد...

...آفاق

تو  را مهمان  می کنم

به یک لیوان

دلستر دلیمویی

که خیلی دوست داری

به سلامتی 

لحظه هایی که با هم بودیم

قوس و قزح چشمانت را به من وام بده

درآنجا که تاریکی نفس ها

بیداد می کند

آنجا که از سکوت نیز

خنجر می سازند

قوس و قزح چشمانت را به من وام بده

تا پلی بزنیم از عشق

سراسر نور

            تا تو با شی و من

                       کنار آیینه های صاف دلمان

که محبت در آنجا از دل می جوشد

که تاریکی نیست

خنجر نیست

غم نیست

متن*آفاق

یادش بخیر روزی که پشت بنجره دلم آمدی

و گفتی

به لبخند اقاقی

زلالی آفتاب

و پاکی عشق قسم

که همیشه به یادتم

راستی

اقاقی دیگه نمی خنده یاآفتاب زلال نیست

یا عشق ها دیگه پاک نیستن؟

متن*آفاق

              قاصدک خیال من

        نرو دیگه تو از دلم

         بازم دلم می گیره

         نرو دیگه دیوونه

         طغیان کن دوباره

         بزن به قلب پاره

          عشق بریز وجودم

           پرواز کن درونم

             شیدا کن جوونم

          مجنون شدم می دونم

             نفس بده به قلبم

               تازه بشه درونم

              خیال و فکرو ذهنم

              ببار بازم به روحم

                 دلم بازم شکسته

               گریه امون نمی ده

               جاری بشو دوباره

              بازم بهار بیایه

             خاطره شه دوباره

             دلم خوشه هنوزم

            به بودنت عزیزم

           دوست دارم همیشه

            بمون دیگه فرشته

                     شعر افاق

• آسوده بخواب ای دل بی طاقتم

         رحم بکن به جسم تن خسته ام

           فریاد نکش که از درون مرده ام

           زخم نزن که خنجر عشق خورده ام

         موج نزن که موج یار زده ام

  حرف نزن که زخم زبان یار کرده قربانی ام

• 
  

   متن*آفاق

من یک خیالم همبستر لحظه های ناگفته

   هم آغوش شبهای تنهایی تو

      افقی در برابر چشمان ملکوتی ات

          سجاده بغض های آرمیده بر لبانت

          نقش زده ام دلم را با خیال جاودانت

     چشمانم را قربانی کردم در برابر عظمت نگاهت

   فرشته ای هستی در آسمان قلبم که

می مانم تا ابد برای همه لحظه هایت

متن *آفاق